Getting Aero is everything!! Luchtweerstand is je grootste vijand tijdens fietsen. Dit zijn veelgehoorde kreten. En uiteraard is dit ook waar. Hoe harder je fietst hoe meer weerstand je gaat ervaren en dus hoe harder je moet gaan trappen om nog harder te gaan. Luchtweerstand ontwikkelt zich ook nog eens exponentieel. Dat houdt in dat de toename van de luchtweerstand steeds meer wordt, naarmate je harder rijdt. Wil je harder kunnen fietsen zonder er meer energie in te moeten steken, is er maar een oplossing: Getting Aero!! (of een motortje)
Maar "Getting Aero" heeft ook consequenties. En deze zijn niet altijd positief. De meest aerodynamische positie is, meestal niet de meest comfortabelste. Daarnaast zijn er voor de UCI reglementaire wedstrijden ook nog eens regels waaraan de instelling van je fiets moet voldoen. De triathlonsport is daar gelukkig iets makkelijker in. Daar zijn minder regels t.a.v. je fietspositie.
In de meeste gevallen geldt: hoe meer aero, hoe meer je moeite moet doen om in de positie te blijven en hoe minder comfort. Comfort is vooral voor de triatleten onder ons een belangrijk item. Doe je een halve of een hele Ironman dan moet je na 90 of 180km fietsen, respectievelijk 21 of 42 km kunnen hardlopen. Heb je al heel veel energie geïnvesteerd in je fietsonderdeel, dan gaat dit ten koste van je volgende looponderdeel. Hoe dieper en compacter je gaat zitten, hoe meer veel rek en belasting van je hamstrings, bilspieren en lage rug er ontstaat. Als je een wegwielrenner bent, hoef je normaliter alleen "maar" maximaal een tijdrit te rijden. Als je daarna van je fiets moet worden geholpen (en dat is soms nodig) is dat niet echt van belang.
Voor triatleten is het raadzaam een tijdritfiets aan te schaffen, als je je lichaam wilt sparen. Dit geldt zeker voor de halve en hele triatlon. Tijdritfietsen bieden meer mogelijkheden om je positie comfortable in te stellen. Het zadel kan bijvoorbeeld op een tijdritfiets veel verder naar voren worden geplaatst dan een wegfiets. Dit leidt er toe, dat als je knie het hoogste punt van de pedaalomwenteling bereikt, je minder je heup hoeft te buigen. Met kortere cranks bijvoorbeeld 165,0mm of 167.5mm, kan je nog extra vrijheid creëren. Bij tevens een juiste instelling van je zadelhoogte leidt dit tot minder belasting van je hamstrings, bil- en lage rug musculatuur. De zadelterugstand is overigens bij UCI reglementaire wedstrijden gelimiteerd. Afhankelijk van de andere instellingen moet de punt van het zadel horizontaal gezien, 0mm of 5mm achter het bracket staan. Een ander groot verschil met tijdritpositie van triatleten vs. tijdrijders is de Armpad stack. Triathlonposities zijn veel hoger. Dit is iets minder aero, maar als je veel hinder ondervindt als gevolg van deze diepe positie tijdens het hardloop onderdeel, verlies je uiteraard nog veel meer tijd.
Om nog meer comfort te creëren kan worden getest, hoeveel gewicht je op het zadel draagt en hoeveel op je armpads. Te veel gewicht op de armen en schouders leidt tot meer belasting van deze. Dit kunnen we testen door een zadeldrukanalyse te combineren met een armpad drukanalyse. Zo kan je een athleet uitbalanceren op de fiets.
Dit heeft ook nog een ander positief effect: namelijk een afname van het aantal "Saddle Shifts". Een Saddle Shift is als een athleet te ver op het zadel naar voren is geschoven en zich weer naar achteren schuift. Op dat moment betekent dit een korte onderbreking van de druk op de pedalen. Tevens is de verplaatsing van je gehele lichaam, naar achteren gericht en dus tegengesteld aan de rijrichting. Of in andere woorden: JE REMT JE ZELF AF. Het aantal Saddle Shifts laag houden, is voor zowel triathleten als wegwielrenners essentieel. Een gering aantal Saddle Shifts kan je zien als een kenmerk voor een goed uitgebalanceerde positie.
Let wel op bij de aanschaf van een tijdritfiets. Niet elke fiets is geschikt voor triathlonposities. Tijdritfietsen voor wegwielrennen hebben een veel lagere stack waarde en hebben normaliter een zithoek die kleiner is. Bij sommige modellen wordt dit ondervangen door een verwisselbare stuurpen met een hoek (meestal 0 of 30gr). Hierdoor kan het stuur hoger of lager worden geplaatst en is de fiets geschikt voor beide disciplines. Het komt slechts zelden voor dat de setback van het zadel niet instelbaar is binnen de regels. Het bereik van de gemiddelde zadelpen is meestal vrij groot.
